9 years ago I lived the longest week of my life. I was 10 days overdue and I felt like my baby was never going to come out. And that’s exactly what I cried on Monday, November 4th 2002: “I’ll be looking like a whale for the rest of my life!” after contractions had yet again stopped. So the doctor decided to induce contractions and by 5h30 it looked (and felt) like my baby would be born after all 🙂 . But my baby was not in a hurry, he waited untill 00h15 of November 5th to come into this world. My little baby boy Lou, 4,5 kg and 53,5 cm tall.
This week felt like the second-longest week of my life. My baby big boy was away from home, at Halloween camp, for a whole week. I missed him so much, but I’m sure he had a really good time. Tomorrow we can finally go and pick him up again. I feel like I’m waiting to deliver once again….counting the hours until tomorrow morning 9h30. Well, at least this time I’m not looking like a whale 😉 .
9 jaar geleden leefde ik de langste week van mijn leven. Ik was al 10 dagen overtijd en had het gevoel dat mijn baby er nooit uit zou willen. En dat is dan ook wat ik huilde, op die koude maandagochtend, 4 november 2002: “Ik zal er voor eeuwig en altijd als een walvis bijlopen!” nadat de weeën weer maar eens abrupt stopten. En dus besloot de dokter om de bevalling in te leiden en zo rond 17u30 begonnen de weeën dan toch en zag het ernaar uit dat ik mijn baby toch nog in de armen zou kunnen sluiten 😉 . Maar die baby had geen haast en wachtte tot 00u15 van 5 november om de wereldbevolking uit te breiden. Mijn kleinste jongetje, Lou, 4,5 kg en 53,5 cm lang.
Deze week voelde als de op-één-na-langste week van mijn leven. Mijn kleine grote jongen was heel de week van huis weg, op Halloweenkamp. Ik heb hem zo gemist, maar ben zeker dat hij een fantastische tijd had. Morgen mogen we hem eindelijk terug gaan halen. En ik voel me even weer zoals 9 jaar geleden en tel de uren tot morgenvroeg 9u30. Maar ach, nu zie ik er tenminste niet uit als een walvis 😉 .
0 reacties op “The longest week of my life”Voeg die van jou toe →